SCALIÆ, Scalliæ, Lapides sectiles, quos Ardoises dicimus. Unde Scalliaria, Lapidicina, Escailliere. Ex Italico Scaglia, squama. Tegularia lapidea, in Charta Hugonis Episcopi Leod. ann. 1202. apud Barthol. Fizen. in Histor. Leod. pag. 447. Kilianus :

Schalie, leye, scandula, lamina, lamella, sectilis e saxo lamina, tegula tenuis, vulgo Scaglia, ardosia.

Anglis etiam Scales est squama. Charta Hugonis de Montcornet ann. 1222. in Tabulario Abbatiæ Fusniacensis diœcesis Laudun. :

Ego dedi et concessi Fratribus Fusniacensibus lapidicinam, quæ alio nomine dicitur Scalliaria, centum pedes in fronte habentem, si quidem in terra quæ mea esse dinoscitur, propria Scalliaria tantæ latitudinis poterit inveniri.

Et infra :

Fratres Fusniacenses accipere poterunt Scallias in præfata scalliaria.

Alia Charta ann. 1260. in eodem Tabulario :

Jou Gerars Chevaliers Sires de Chasteler.... jou ai octroiet à l'Eglise de Foisny.... cent piez de front de pierre pour faire Escaille.

Alibi Escalliere. Joan. Hocsemius in Joanne Guidone Episcopo Leod. cap. 16 :

Hic Episcopus in castro fecit Hoyensi novam aulam magnis sumptibus fabricari, et vastam turrim Basini Scaliis operiens, mansiones infra distinxit.

Bertramus in Vita S. Francæ Abbatissæ n. 47 :

Qui cum una Scalia blavarum oculum unum sibi perforasset, etc.

Ubi per blavarum, colorem ardesiarum designavit. Statuta Montis Regal. fol. 311 :

Item pro qualibet somata ferri seu Scaliæ, sol. tres den.

Qui porro scallias istas seu testas sive figulinas, sive ardesianas conficiebant, ὀστραϰάριοι dicuntur Theophani pag. 371. est enim ὄστραϰον testa quæ ex figulina terra conficitur. Vide Ardesia, Scailgæ, et Squillarii.