« »
 
[]« Sceithmannus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 343c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCEITHMANNUS
SCEITHMANNUS, vox ex Saxon. seivman, vel scægvman, vel scæðman, pirata ; a scæða, fur, latro. Pactum Ethelredi Regis Angl. cum Analano, etc. cap. 9 :
Si dicatur in compatriota, quod furtum fecerit, vel hominem occiderit, et hoc dicat Sceithmannus, vel unus Land-mannus, tunc non sit aliqua negatione dignus.
In Thorpii editione unus Sceithmannus et unus landesmannus, ita etiam in Saxonico. Sceithmannus a sceigð, Scapha, est Nauta, quo et homine terram inhabitante testibus criminis existentibus, accusatus pro convicto habebatur.