« »
 
[]« Schina » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 347c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCHINA
SCHINA, Schinale, Spina dorsi, dorsum, Gall. Echine, Ital. Schiena. Acta S. Vitaliani Episcopi tom. 4. Jul. pag. 171 :
Item septem vertebræ dorsi tam integræ quam fractæ. Item tria frusta vertebrarum Schinæ.
Mirac. B. Henrici Baucen. tom. 2. Jun. pag. 382 :
Alexander... guttosus in Schinali et in Schina, [] non poterat se curvare ante vel retro.
Statuta Saluciar. collat. 5. cap. 146 :
Statutum est quod quilibet caligarius..... teneatur et debeat facere seu ponere eisdem subtularibus soleas de Schina corii grossi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Schena, Eadem notione. Miracula B. Gregorii Verucul. tom. 1. Maii pag. 539 :
Ex quo præ infirmitatis longitudine tantum pellem et ossa retinet, interiora locum ventris non occupant, et ventrem cum Schena annexum habet, ita quod cadaver et mumiam diceres.
Hinc
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Schena, Onus hominis, quantum dorso ferre potest. Statuta Mont. Regal. fol. 316 :
Et ab inde infra pro qualibet Schena sol. den. sex. Item pro somata grossa, etc.