SCOBA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 scoba » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 358c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCOBA1

1. SCOBA, pro Scopæ. Catholicon parvum : Scoba, bæ, Balay, ramon ou arbre. Gloss. Gr. Lat. : Κοσμητήριον, Scoba. Ubi Codex MS. habet Scopa. Consuet. MSS. B. M. Deauratæ Tolos. :

Monachi surgent ad mandatum Prioris, et recipient Scobas sive vimes, et ferient super excommunicatum nudum vel vestitum ad mandatum vel ordinationem Prioris.

Vindicianus Comes Archiatrorum pro Scobe usurpat :

Polline, farre, Scobis, lino, scobe, vellere, cornu.

P. Carpentier, 1766.

◊ Glossar. Provinc. Lat. ex Cod. reg. 7657 : Scoba, scobar, Prov. scopa, scopare.

Scobillæ, Eadem notione, seu quævis sordes, purgamenta, Gall. Ordures, balayeures, Provincialibus Escoubilles. In Statutis Massiliensis urbis MSS. lib. 4. est caput :

De fimo, vel terra, vel Scobillis projiciendis in certis locis extra Massiliam.

Eadem Statuta edita lib. 5. cap. 40 :

Teneantur... facere scopari et mundificari, ne Scobillæ illæ seu immunditia illa in detrimentum portus Massiliæ intercurrant.

Statuta Arelat. MSS. art. 43 :

Statuimus quod nec Scobillæ, nec aliqua turpia vel immunda, nec cacaferium, nec cineres fabrorum, nec alterius projiciantur in carreria.

P. Carpentier, 1766.

Scobilhæ, Quævis sordes, purgamenta. Stat. ann. 1350. inter Probat. tom. 2. Hist. Nem. pag. 138. col. 2 :

Nulla persona... sit ausa eicere Scobilhas, neque orduras, etc.

Glossar. jam laudatum : Scobilha, Prov. scobs.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Scobare, Scobis purgare, verrere, Gallice Balayer, Provincialibus Escoubar. Leges Palat. Jacobi II. Reg. Majoric. inter Acta SS. tom. 3. Junii p. xl :

Ipsi (excupatores) tam cameras nostras quam palatia Scobare et mundare teneantur.

« 2 scoba » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 358c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCOBA2

2. SCOBA, Familia, collegium, societas ; perperam, ni fallor, pro Scola. Vide supra in Scola. Bulla Clem. VI. PP. ann. 1344. inter Instr. tom. 10. Gall. Christ. col. 414 :

Quodque si in aliquem familiarem verum de Scobis capellanorum, clericorum et scutiferorum dicti episcopi Morinensis existentem, aliquis de personis dictæ ecclesiæ manus temere apponeret, dum tamen tunc in ipsis Scobis prædictis esset, vel saltem præfati injuriatores scirent vel scire deberent ipsum injuriatorem (f. injuriatum) esse de Scobis Morinensis episcopi supradicti, cognitio, correctio et punitio ad officialem Morinensem vel alium deputandum ab eodem Morinensi episcopo vel vicariis suis... pertineret.