« 1 scoba » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 358c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCOBA1
1. SCOBA, pro Scopæ. Catholicon parvum :
Scoba, bæ, Balay, ramon ou arbre.Gloss. Gr. Lat. :
Κοσμητήριον, Scoba.Ubi Codex MS. habet Scopa. Consuet. MSS. B. M. Deauratæ Tolos. :
Monachi surgent ad mandatum Prioris, et recipient Scobas sive vimes, et ferient super excommunicatum nudum vel vestitum ad mandatum vel ordinationem Prioris.Vindicianus Comes Archiatrorum pro Scobe usurpat :
Polline, farre, Scobis, lino, scobe, vellere, cornu.
P. , 1766.
◊ Glossar. Provinc. Lat. ex
Cod. reg. 7657 : Scoba, scobar, Prov. scopa, scopare.
Scobillæ, Eadem notione, seu quævis sordes, purgamenta,
Gall. Ordures, balayeures, Provincialibus Escoubilles.
In Statutis Massiliensis urbis MSS. lib. 4. est caput :
De fimo, vel terra, vel Scobillis projiciendis in certis locis extra Massiliam.Eadem Statuta edita lib. 5. cap. 40 :
Teneantur... facere scopari et mundificari, ne Scobillæ illæ seu immunditia illa in detrimentum portus Massiliæ intercurrant.Statuta Arelat. MSS. art. 43 :
Statuimus quod nec Scobillæ, nec aliqua turpia vel immunda, nec cacaferium, nec cineres fabrorum, nec alterius projiciantur in carreria.
P. , 1766.
Scobilhæ, Quævis sordes, purgamenta. Stat. ann. 1350. inter Probat. tom. 2. Hist. Nem. pag.
138. col. 2 : Nulla persona... sit ausa eicere Scobilhas, neque orduras, etc.Glossar. jam laudatum :
Scobilha, Prov. scobs.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Scobare, Scobis purgare, verrere, Gallice Balayer, Provincialibus
Escoubar. Leges Palat. Jacobi II. Reg. Majoric. inter Acta SS. tom. 3. Junii p.
xl : Ipsi(excupatores)tam cameras nostras quam palatia Scobare et mundare teneantur.