SCUFERUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Scuferus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 374c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCUFERUS

SCUFERUS, Leg. Stuferus, et vide in hac voce. Monetæ genus. Adrianus de Veteri-busco de Reb. Leod. apud Marten. tom. 4. Ampliss. Collect. col. 1373 :

Conclusum fuit.... quod de quolibet domistadio solveretur unus Scuferus..... Fuit caristia in omnibus partibus. Modius speltæ vendebatur

(Leodii) 32.

Scuferis et 28. in Namurco, aliquando 36. et plus.

Synodus Mechlin. ann. 1574. apud eumd. tom. 4. Anecd. col. 455 :

Pro sigillo ac laboribus eorum non possunt (secretarii) simul accipere ultra decimam partem aurei, et valor aurei frequenter mutetur, atque ea occasione officiati diversimode stipendium scripturæ et laboris exigunt, Concilium decernit et declarat decimam partem aurei non extendendum esse ultra quatuor Scuferos cum dimidio.

Rursum col. 458 :

Item, concluserunt domini, quod ad petitionem partium poterunt permittere redemtionem et dequitationem parvorum censuum usque ad sex Scuferos seu duodecim grossos certo tempore præfixo.