![[]](img/image.png)
«
Scuilh » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 375a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCUILH
SCUILH, vox corrupta ex Gall.
Ecueil, Scopulus. Mirac. MSS. Urbani V. PP. ex
Tabul. S. Victoris Massil. :
Possent evadere a fortuna illa maris qui perirent in
Scuilh qui erat satis prope.
Vide
Scolium.