« Scundire » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 376b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCUNDIRE
SCUNDIRE, Excusare, satisfacere, purgare se sacramento aut duello. Constit. Jacobi II. reg.
Aragon. ann. 1321 :
Ordinamus quod si aliquis fuerit reptatus de bausia,..... quod possit fidem suam Scundire per batalliam ;.... quod possit venire, stare et redire salve et secure per loca nostra per tantum temporis, quantum necessarium habuerit ad Scundiendum fidem suam.Vide Excondicere.