« »
 
[]« Scuriolus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 377a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCURIOLUS
SCURIOLUS, Sciurus, vulgo Escurieu, vel Ecureuil. Concilium Salmuriense ann. 1276 :
Ne Monachi aut Canonici regulares de cætero forraturis de griso, aut de vario, aut de Scuriolis, vel cendatis,... utantur.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Scurolius, Scurollius, Eadem notione, Ital. Scuriato. Statuta Astens. ubi de intratis portarum :
Scurolii crudi non laborati solvant pro miliari, et etiam Scurolii affaitati non positi in labore, etc.
Ibidem :
Penne de Scurolliis posite in coopertoriis ponantur et solvant pro qualibet penna coopertorii ad æstimationem officialium.
Vide Squirolus.