SECA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Seca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 384b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SECA

SECA, vox Italica, Serra, Gall. Scie, Teuton. Saiga. Vide in hac voce. Vita S. Petri Parentii tom. 5. Maii pag. 96 :

Nec possent vicini et parentes ejus a pede altero ferrum eruere, et deliberarent balneum Regis pro Seca mittere, etc.

Hinc

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Secca, Locus seu officina ubi secca, id est serra ad desecandum utuntur : unde Seccator, Segator et Segatus, Sector, vel ejusmodi officinæ dominus. Statuta Cadubrii cap. 23. fol. 57 :

Mercatores de Cadubrio libere... valeant conducere... suas talleas ad quem locum Seccarum vellent.... Nullus homo, sive persona, qui vel quæ teneat Seccas ad seccandum, non debeat, nec valeat capere..... aliquas talleas, etc.

Correct. eorumd. Statut. cap. 38 :

Quod nullus Segatus in Cadubrio capiat talleas ultra ratam. Ne inter Seccatores tallearum discordia oriatur, statuimus quod quicumque Seccator, seu habens et possidens Seccas... non possit capere talleas, etc.

Cap. 41 :

Ita quod mercator intelligere possit numerum tallearum, quæ apud Seccam dicti Segati sunt.

Reformat. eorumd. Statut. fol. 51 :

Debeat duas partes ad minus ipsarum tayolarum dimittere ad Seccandum in Serris et super postis Seccarum districtus Cadubrii.

Rursum cap. 101 :

Nullus Segator audeat...... talleas novas seccare.

Vide Scorcium, et Seitorium.