« »
 
[]« 1 secordia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 385c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SECORDIA1
1. SECORDIA, Discordia. Willel. Kecellus de Miraculis S. Joan. Beverlac. num. 3 :
Secordiæ libentius quam concordiæ cupiens exercita cædibus insistere.