6. SECTA, Infractio, f. a verbo Secare. Secta pacis, cum scilicet pax a Rege indicta violatur. Pertinent hæc ad Secta 4. Jus persequendi infractorem pacis regiæ. Charta ann. 1322. apud Rymer. tom. 3. pag. 938 :

Induxit dominum Regem ad pardonandum Sectam pacis suæ versus ipsum,.... quamvis idem Thomas prius juraverit de quibusdam ordinationibus tenendis, ne dominus Rex Sectam pacis suæ remitteret.

Charta Edwardi II. Reg. Angl. ann. 1323. ibid. pag. 1011 :

Pardonavimus omnibus et singulis...... Sectam pacis nostræ.

Charta ejusd. Reg. ann. 1325. tom. 4. pag. 144 :

Ad pardonandum et remittendum eis, et eorum cuilibet, Sectam pacis nostræ.

Charta Edwardi III. ann. 1333. ibid. pag. 573 :

Pardonavimus eis Sectam pacis nostræ, quæ ad nos pertinet pro feloniis et transgressionibus, unde judicati, rectati seu appellati existunt.

Et infra :

Nec in feriis, mercatis, vel aliis locis publicis vel privatis, armatus incedat...... ad pacem nostram perturbandum.

Charta Henrici VI. Reg. Angl. ann. 1452. in Chron. Joh. Whethamstedii pag. 320 :

Et insuper..... relaxavimus eisdem abbati et conventui Sectam pacis nostræ, quæ ad nos versus ipsos pertinet, pro omnimodis prodicionibus, etc.

Vide in Pax.