« »
 
[]« Seditialiter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 397b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEDITIALITER
SEDITIALITER, Seditiose, Gall. Séditieusement. Arest. ann. 1380. 6. Oct. in vol. 7. arestor. Parlam. Paris. :
Consules Nemausi cum infinitis hominibus dictæ civitatis Seditialiter coadunatis, etc.
Vide mox Seditionabiliter.