« »
 
[]« Seintelus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 400c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEINTELUS
SEINTELUS, corrupte prorsus pro S. Clodoaldus, Gall. S. Clou, vicus prope Parisios. Chron. Th. Otterbourne pag. 269 :
Jacuit non procul Aurelianensis Dux prope villam de Seintelo, in qua constituta fuit magna pars ejus exercitus.
Infra :
Villa de Sentelo.
Propius ad Gallicum accedit Walsinghamus apud quem legitur Seynclo.