SELDA, Taberna mercatoria, ex Saxonico selde, sedile, sedicula, scamnum, stallum. Vocabularium vetus Anglo-Lat. :

Schoppe : Opella, propola, miropolum, Selda.

Assisa Ricardi I. Regis Angliæ de Mensura, apud Matth. Paris pag. 134. et Rogerum Hovedenum pag. 774 :

Prohibitum est,... ne quis mercator prætendat Seldæ suæ rubros pannos, vel nigros, vel scuta, vel aliqua alia, per quæ visus emptorum sæpe decipiuntur ad bonum pannum emendum.

In majoribus Chronicis, ubi locus hic vertitur, Seldæ Window exponitur, i. Fenestræ. Monasticum Anglicanum tom. 2. pag. 86 :

Domum lapideam,..... quæ sita est contra Seldas de Dovegata.

Pag. 230 :

Et unam Seldam mercatoriam, et unam bovatam terræ, etc.

Adde tom. 3. pag. 124. Charta ann. 1182. apud Somnerum :

Herebertus cisor tenet Seldas in foro pro 12. denariis.

Vide Edw. Cokum ad Littletonem sect. 1. pag. 4. verso. Charta Ottonis Comitis Palatini Rheni ann. 1294. apud Hondium in Metropoli Salisburg. tom. 2. pag. 358 :

Villam dictam Sall, item villam Pamatzaw, item Suckhenried quatuor Selldas, item villam Pfoling cum piscaria et vineto ibidem, etc.

Forte Selidas hoc ultimo loco legendum. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 6. col. 176. voce Salida, Grimm. Gramm. Germ. tom. 2. pag. 427.