« »
 
[]« Selio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 402b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SELIO
SELIO, Sellio, Modus agri, forte ex Gallico Seillon, Lira, porca, arula. Edw. Cokus ad Littletonem :
By the grant of a Selion of land,Selio terræ, a ridge of land which containeth no certainty, for some be greater and some be lesser, hant be the grant de una porca, a ridge deth passe. Selio si derived of the French word Sellon for a ridge.
Selio, inquit Spelmannus, agri portio, sulcos aliquot non certos continens : Anglis aliis, a stiche of lande, aliis a selion, aliis a ridge.
Covellus vero ait, alias acram integram, seu jugerum, alias plus minus dimidiam continere. Tabularium Ecclesiæ Gratianop. sub Hugone Episc. fol. 58 :
Willelmus et Wallenus habebant unum Sellionem terræ ad Cantissam infra terram Episcopi.
Charta apud Th. Blount in Nomolex. Anglic. :
Dedi..... unam acram terræ in campo de Camurth, scilicet illas Seliones et dimidium.
Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 833 :
Ex dono Ogeri... unam bovatam terræ, et unam acram, et unum Selionem, et unum molendinum cum pertinentiis suis.
Infra :
Et unam acram loco Tosti, et 20. Seliones ad locum bercariæ facienda.
Pag. 111 :
Dederunt 6. Selliones terræ retro curiam de Ablode.
Adde pag. 484. 530. tom. 2. pag. 55. 141. 211. 212. 213. 279. 281. 320. 372. tom. 3. pag. 57.
Exceptis uno crofto et septem Selionibus continentibus 5. acras et 3. perticatas terræ,
in Abbrev. Placit. pag. 246. ann. 30. Edward. I. Glouc. rot. 39.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Non absurda certe est vocis originatio, quæ modo ex Scriptoribus Anglicis proponebatur : at mihi verosimilior[] videtur quæ a Gallico Siller, secare, deducitur ; adeo ut Selio, modus sit agri, quantum scilicet unus Sector per diem Secare potest : qua ratione Sectura prati usurpari supra observatum est. Certe Silleur, pro Messium sector, dixerunt nostri, quod a Secando, non a Gall. Sillon, lira, porca, accersendum existimo. Statutum Joannis domini de Comercy ann. 1336. ex Cod. MS. ejusd. loci pag. 79 :
Item à chascun bled chascun conduict nous doit chascun an ung Silleur et en fenaulx un faulcheur.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Seillon, eadem acceptione. Lit. remiss. ann. 1394. in Reg. 146. Chartoph. reg. ch. 330 :
Le suppliant dist a icellui Belosat que il lui voulsist rendre et restituer sept Seillons de terre, que il detenoit par force.
Aliæ ann. 1408. in Reg. 163. ch. 172 :
Icellui Gilet doit trois boiceaux de segle à cause de six Seillons de terre qu'il tient d'un nommé Mace.
Charta ann. 1401. ex Chartul. Latiniac. fol. 170 :
Jehan Guyart le jeune pour deux Seillons de vigne, contenant environ quarente perches, assis au tertre, etc. Seiglon,
in Lit. remiss. ann. 1476. ex Reg. 195. ch. 1575 :
Lequel Saultdubreuil soya trois Seiglons de seigle ou environ.
Seliunca, diminut. a Selio. Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 775 :
Et 3. Seliuncas infra curtem grangiæ.
Occurrit ibi pluries, ut et Seliuncula.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Seillo, Seilo. Charta apud Madox Formul. Anglic. pag. 255 :
Super Wadholm vii. Seillones, super Haydit i. Seillonem, ad Crucem del Hay ii. Seillones, etc.
Alia ibid. pag. 250 :
Quatuor Seilones terræ de Forland, qui jacent juxta Divisam de Melton ; et tres Seilones terræ de dominico meo.
Seillum. Idem Monasticum tom. 1. pag. 676 :
Et 4. acras Hospitali, duas earum ex una parte campi, et duas ex parte alia, et 1. Seilum juxta vivarium, et 4. acras.
Tabular. Absiense fol. 186 :
Rupturam 6. Seillum latitudinis ad faciendam viam.
Sellivus. Monasticum Anglic. tom. 3. pag. 161 :
Una vero acra et una roda abuttant ex parte aquilonari super idem cimiterium,... et post primos quatuor Sellivos, qui sunt juxta viam, perfeci sex acras in Dalocre.
Sellonus. Tabularium Ecclesiæ Gratianopolitanæ sub Hugone Episcopo fol. 56 :
Tenura Aichardi, quæ est juxta rivum, et unus Sellonus, qui est ultra rivum, quem habet Achinus in feudum de Ademaro.
Sillonus, in Tabul. Absiensi fol. 155 :
Dederunt..... 20. Sillonos terræ, qui sunt juxta domum de Vauvent.