2. SELLARIUS, Equus sella instructus, Sellaris, ut supra : Cheval de selle, qui Sellifer, in veteri Epigrammate apud Salmasium :

Currere Selliferum per juga cogis equum.

Ordo Rom. III. n. 5 :

Qui (diaconi) eum (Papam) descendentem a Sellario accipiunt obviis (ut aiunt) manibus.

Auctor Etymolog. :

Κέλης δέ ἐστιν ἵππος ὁ μονάμπυξ, ϰαὶ δρομιϰὸς, ὁ νῦν σελλάριος λεγόμενος.

Suidas : Κἑλης, ὁ σελλάριος. Lexic. Gr. MS. Reg. cod. 2062 :

Κέλης, ὁ μόνος ἵππος, ὁ γυμνὸς, ἤ ϰαὶ ὁ σελλάριος, ὁ μονοϰάϐαλος. Ἵπποι ἀδιστράτοι σελλάριοι,

id est, equi dextrarii sellares, in Chronico Alexandrino pag. 912. Σελάριος equus sella instructus, apud Achmetem cap. 155. 222. Vide Glossar. med. Græcit. col. 1350.