« »
 
[]« Semeurus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 406c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEMEURUS
SEMEURUS, Seminalis, Terra Semeura, quæ seri consuevit. Charta ann. 1282. ex Chartul. S. Joan. de Valle :
Confessus fuit se... permutasse circa dimidium modium terræ Semeuræ. Demi mui de terre Semeure ou environ,
ibid. ex Ch. ann. 1283. Semeur, pro Semoir, Satorium, in Lit. remiss. ann. 1375. ex Reg. 108. Chartoph. reg. ch. 187 :
Le signifiant ainsi comme il venoit de son labour, et encore avoit-il le Semeur pendu à son col, etc. Semoire
et Semoere, eodem sensu. Lit. remiss. ann. 1402. in Reg. 157. ch. 269 :
Icellui Galois semoit sondit blé et le portoit en une Semoire. Une Semoere à semer grains,
in aliis ann. 1448. ex Reg. 176. ch. 586. Vide supra Sementaticius.