SEMINIVERBIUS, Concionator, σπερμὁλογος, Seminans verba, Papiæ. Mamotrectus ad Actus Apost. cap. 17 :

Seminiverbius, i. seminator verborum, quasi sermologus.

Alcuinus Poem. 5. de S. Paulo :

Plurima frugiferis dispergens Semina verbis.

Petrus Blesensis Serm. 43 :

Erudiat Seminiverbius ; definiat, quia Prælatus ; intercedat, quia Advocatus ; Seminiverbius in Cathedra, Prælatus in Curia, Advocatus in Missa.

Liber de Castro Ambasiæ apud Acher. tom. 10. Spicil. pag. 555 :

Anno ab Incarnatione Domini 1096. Urbanus Papa Romanus in Gallias venit, Avernis cum multis Galliarum Episcopis et Abbatibus generalem synodum celebravit ; et ut erat disertus Seminiverbius, verbum Domini sæpe seminabat.

Ordericus Vitalis lib. 8 :

Solers itaque Seminiverbius multis profuit, etc.

Utitur præterea lib. 10. pag. 774. ut et Baldricus Dolensis de Vita B. Roberti de Arbresello semel ac iterum, Acta Apostolorum cap. 16. v. 18. pro σπερμόλογος, de qua voce consulendus Henricus Stephanus lib. de Dialect. Attic. pag. 214. Iis adde Tortarium in Mirac. S. Benedicti sæc. 4. Bened. part. 2. pag. 407.