SEMONERE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Semonere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 409c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEMONERE

SEMONERE, Semonitio, pro Submonere, Submonitio. Charta Manas. episc. Aurel. ann. 1163. ex Chartul. Miciac. :

Nisi infra quindecim dies ablata restituerit et ad satisfactionem venerit, ipsius assensu et requisitione, sine alia Semonitione, inter excommunicatos eum nominamus.

Alia Buch. de Magduno ann. 1179 : ex eod. Chartul. :

Si dominus Firmitatis Abreni.... negare voluerit se ad redimendum guagium Semonitum non fuisse, ille qui Semonitionem fecit in burgo S. Mariæ, coram priore, jurabit se submonitionem fecisse. Semonus,

Submonitus, in Lit. ann. 1231. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 550. Semonche, pro Semonce, in Ch. Joan. vicedom. Ambian. ann. 1300. ex Chartul. 23. Corb. Vide Semontio.