« »
 
[]« Sepia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 427a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPIA
SEPIA, Cepa, Gall. Oignon, vel condimentum ex cepis. Bern. Mon. Ordo Cluniac. part. 1. cap. 6 :
In illis principalibus festis fabæ Sepiis commutantur.
Consuet. Solemniac. MSS. :
In Circumcisione Domini Sepias et rofiolos et justas desmesurals de vino puro.
Ibidem :
Feria secunda Quadragesimæ pitanciam de castaneis vel de Sepiis impiperatis.
Obituar. S. Martialis Lemovic. :
Dominus abbas dat de vino obtimo : item staudones cum pigmento et Sepiis.
Vita S. Philippi Archiep. Bituric. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1928 :
Jejunabat Quadragesimam ante Pascha sine piscibus, nisi alecia et parum Sepiæ.
P. Carpentier, 1766.
Sepiam piscem intelligo in loco ex vita S. Philippi hic prolato.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sæpiæ Tabulariæ, Census ex Sepiis in Tabulis recensitus. Pancharta S. Stephani de Vallibus apud Xantones Ch. 69 :
Abbati vel ejus mandato solvent quinquaginta Sepias tabularias censuales apud castrum Oleronis.
Ubi Sepia, piscis est, Gall. Seche, quæ ejusmodi signo apud Monachos designabatur, ex Bernardi Ord. Cluniac. part. 1. cap. 17 :
Pro signo Sepiarum, divide omnes digitos ab invicem, et ita eos commove, quia et Sepiæ ita esse multiplices videntur.