« »
 
SEPTA 1, SEPTA 2.
[]« 1 septa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 427b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTA1
1. SEPTA, Urbis jurisdictio seu districtus, Gallice Banlieuë. Vita B. Caroli Boni Com. Fl. tom. 1. Mart. pag. 198 :
Convenerunt in agrum quod suburbio adjacet, intra Septas villæ.
Occurrit rursum pag. 202. Ubi fortassis contracte scriptum pro Septena. Vide infra.
[]« 2 septa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 427b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTA2
2. SEPTA, Italis Setta, Conspiratio. Form. sacram. homin. patrim. S. Petri in Tuscia ex Cod. reg. 4189. fol. 6. v° :
Item promitto juram, conspirationem, Septam, confederationem et illicitam societatem non facere cum aliquo.
Stat. Mantuæ lib. 1. cap. 22. ex Cod. reg. 4620 :
D. Potestas Mantuæ.... cognoscere possit de...... facientibus..... conspirationem et conjurationem et Septam et monopolium,..... de monopoliis illicitis et Septis etiam privatis.