« »
 
[]« 1 septa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 427b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTA1
1. SEPTA, Urbis jurisdictio seu districtus, Gallice Banlieuë. Vita B. Caroli Boni Com. Fl. tom. 1. Mart. pag. 198 :
Convenerunt in agrum quod suburbio adjacet, intra Septas villæ.
Occurrit rursum pag. 202. Ubi fortassis contracte scriptum pro Septena. Vide infra.