« »
 
[]« 4 septena » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 428a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTENA4
4. SEPTENA, Appellata peculiari nomenclatura districtus jurisdictionis urbis Bituricensis, et aliquot oppidorum in eodem tractu, vulgo la Septaine : de cujus vocis origine varii varia tradunt : quidam enim a 7. pagis vel vicis : alii a septimo miliario, alii denique a septis urbis, ut Chaumellus in Hist. Bituric. lib. 6. cap. 13. et Thomasserius in Consuetud. localib. Bituric. pag. 72.
Septenæ Bituricensis
mentio fit in Litteris Ludovici Junioris ann. 1145. tom. 1. Ordinat. pag. 10. in Charta Communiæ ejusdem urbis ann. 1181. et in Arestis ann. 1261. in 1. Regesto Parlam. fol. 37. 114. 125. Septimaniam appellari in hymno S. Guillelmi Bituricensis Archiepiscopi observat idem Chaumellus :
Alme martyr Juliane, alme martyr Private, et plangite omnes prorsus Insulæ Orientis : tu Lugdune planctum ad durabile Occidentis, hoc perage civitas Lemovice, similiter Aquilonis : in quo et Bituricæ Septimaniæ nunc plange meridies Narbonæ, etc.
Sed videtur hæc vox ad Septimaniam Narbonensem, seu Occitaniam provinciam pertinere.
P. Carpentier, 1766.
Septene, in Consuet. Bitur. ex Reg. Cam. Comput. Paris. sub Joan. duce Bitur. fol. 117. r° :
Ce sont les coustumes de mons. le duc de Berry et d'Auvergne qu'il a en la ville et Septene de Bourges, etc.