SEPTIMUS, Dies nempe septimus ab obitu, quo sacra, quæ pro mortuis peragi solent, absolvebantur. Andegavenses, et Pictones Seme vocant. Vide in hac voce. Charta Petri Episcopi Inculism. ann. 1160. ex Tabular. S. Eparchii fol. 11 :

Baptisteria, Septimos, solus Sacerdos habeat. Tricenarios etiam, si alia eleemosyna, quam monacho et Sacerdoti relinquitur, tantumdem valeat, alioquin tam eleemosyna quam tricenarii dividantur.

Testamentum Geraldi Fabri Domicelli D. Mansi Milhagueti, patris Johannis Fabri, celeberrimi Jurisconsulti, in Diœcesi Petricoriensi, ann. 1282 :

Insuper legamus capellano prædicto 10. sol. semel solvendos, et Septimum et trigesimum. Item subcapellano dictæ Ecclesiæ Septimum et trigesimum. Item omnibus monachis in dicta Ecclesia Dei famulantibus duos septimos, et omnibus aliis Presbyteris, qui nostræ interfuerint sepulturæ, unum Septimum.

Charta ann. 1280 :

Nec die Septimi, seu Septimorum in commemorationem defunctorum, etc.

Testam. Petri Bermon Prioris Cayaci ann. 1300. ex Tabul. D. de Flamarens :

Lego cuilibet ecclesiarum de Cayalo et S. Leontii decem solidos et Septimum et trentanerium.

Olim apud Paganos in nonam diem justa defunctis et μνημόσυναι persolvebantur, idque Novendial vocabant quo elapso, cœnæ funebres et epulæ fiebant, quæ Novendiales cœnæ dicuntur Tacito 6. Annal. idque postmodum ab Ethnicis ad Christianos promanavit, ut Auctor est Augustinus in Quæst. super Genes. Vide Novell. Justiniani 105. cap. 5. et ibi Cujacium et Gothofredum.