« 1 septus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 430a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTUS1
1. SEPTUS, pro Septunx, septem unciæ, apud Raban. de Computo.
« 2 septus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 430a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTUS2
2. SEPTUS, μάνδρα, in Gloss. Lat. Græc. Aliæ Gr. Lat. :
Μάνδρα, Septus, spelunca.
« 3 septus » (par L. Henschel, 1840–1850), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 430a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPTUS3