« »
 
[]« Seriatim » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 436c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERIATIM
SERIATIM, Ordinatim, Ordenneement, in Gloss. Lat. Gall. Sangerm. Charta ann. 1014. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 519 :
Et nunc nomina abbatum, vel judicum, et comitum, sive nobilium Seriatim pandere studemus, etc.
Charta Henrici III. Reg. Angl. ann. 1257. apud Rymer. tom. 1. pag. 625 :
Quæ viva voce vobis exponere poterit Seriatim, etc.
Vita B. Petri Damiani sæc 6. Bened. part. 2. pag. 255 :
Sacerdos, quæ militibus illis contigerant, ei Seriatim enarrare curavit.
Occurrit præterea apud Murator. tom. 6. col. 533. in Statutis Narniens. inter Acta SS. tom. 1. Maii pag. 396. apud Marten. tom. 2. Ampl. Collect. col. 1201. etc.