![[]](img/image.png)
«
Sericalis pannus » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 436c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERICALIS
SERICALIS Pannus, nostris
Serge, aut
Sarge, Alamannis
Sarewat. Eckehardus
junior de Casib. S. Galli cap. 3 :
Missus est Magontiam, utique pro pannis laneis
emendis, quos Sericales, aut Tunicas vocant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sericale, nude, Eadem notione, apud Schannat. Hist. Fuld. pag. 20 :
Sericalia
xxvi. ex quibus optima duo loci præposito, reliqua fratribus per ordinem
distribui voluit
(Richardus abbas.) Vide
Sericatus.