SERVIETA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Servieta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 448a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERVIETA

SERVIETA, a Gall. Serviette, Mantile. Inventar. MS. Eccl. Aniciensis ann. 1444 :

Item quædam Servieta modici valoris cum barris de persico.

Statuta MSS. Capit. Tullensis ann. 1497 :

Diaconus accipiat de manu presbyteri (patenam)...... et cooperiatur Servieta lata et longa de serico.

Ubi indicari videtur fascia illa qua inter sacra utuntur, vulgo Echarpe.

P. Carpentier, 1766.

◊ Inventar. ann. 1476. ex Tabul. Flamar. :

Item plus triginta manutergias, vulgariter vocatas Servietas, fili lini.

Ea utebantur in torquendis iis, ex quibus facti alicujus veritatem extorquere volebant. Acta dissolut. matrim. Ludov. XII. fol. 149. r°. ex Bibl. reg. :

Eumdem (dom. de Vatan) ter aut quater in quæstione seu tortura dura posuerunt,..... et cum sic torqueretur cum Servieta et aqua, quæ imponebatur corpori suo ipsum torquendo, Servieta, quæ extrahebatur ab ore suo, erat rubeior quam bombicinium suum, quod erat de satinio rubeo.