SETURA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 setura » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 460c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SETURA1

1. SETURA, Ager dumetis et vepribus obsitus, quibus succisis et Secatis, unde vocis origo, in culturam vel pratum redigitur. Charta ann. 1264. in Chartul. eccl. Lingon. ex Cod. reg. 5188. fol. 210. v° :

Omnes autem Seturas, quæ sunt in censibus, illi, quorum sunt Seturæ, possunt de illis facere pratum.

Alia ann. 1265. ibid. fol. 206. v° :

Omnes Seturæ, quæ sunt encensies, ille, cujus Seturæ sunt, les puet esprahir et scindere minutum nemus.