« »
 
[]« Sevir » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 461b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEVIR
SEVIR, Dignitatis nomen, ut Duumvir, Decemvir, etc. Capitol. in Antonino Phil. cap. 6 :
Consulem secum Pius Marcum designavit, et Cæsaris appellatione donavit : et Sevirum turmis equitum Romanorum jam Consulem designatum creavit.
Splendidam fuisse militiæ dignitatem ex his facile colligitur, tametsi videntur singulæ turmæ Seviros suos habuisse : legitur enim in vett. Inscriptionibus apud Gruter. :
Sevirum primæ, Sevirum quintæ turmæ.
Erant præterea alii Seviri, ut ex antiquis lapidibus discimus :
Sevir juridicundo, Sevir urbanus, Seviri Augustales.
Vide Thesaur. Fabri in hac voce, et infra Sexviri.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Seviralis, ut Sevir, in vet. Inscript. apud Gruter. pag. 1 :
P. Numerius Martialis Astigitanus Seviralis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Seviralis, Ad Seviros spectans. Sevirales ludi, Capitol. in Marco cap. 6. quos scilicet Seviri edebant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Seviratus, Dignitas Sevirorum, in vet. Inscript. apud Gruter. pag. 400 :
Hic pro Seviratu in Remp. dedit, etc.
Petron. cap. 71 :
Huic Serviratus absenti decretus est.