SIDERATUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Sideratus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 470c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SIDERATUS

SIDERATUS, Paralysi percussus, ἡμίξηρος, in Gl. Gr. Lat. vox Latinis scriptoribus nota. Gloss. Saxon. Ælfrici : Sideratus, vel ictuatus, særunge astorfen. Somnerus hæc verba Saxonica interpretatur, forte cadaverosus. Marcellus Empir. cap. 14 :

Facit ad linguam Sideratam, quod genus morbi Paralysin Græci vocant.

Vegetius lib. 2. de Re veterin. cap. 39 :

Inventum si fuerit Sideratum, his agnoscitur signis.

Ibid. Maxilla Siderata. Adde Plinium lib. 3. de Medicina cap. 16. Lex Longob. lib. 1. tit. 8. § 25. Roth. 126. :

Si... manus aut pedes, vel quodlibet membrum plagatum aut percussum, si fuerit Sideratum, et non perexcusserit a corpore, etc.

Vide editionem Heroldi pag. 166. 170. 171. Roth. 62. 68.

Assideratus, Eadem notione, Italis Assiderato. Miracula S. Simonis Tudertini n. 14 :

Quædam puella.... Assiderata brachio dextro, etc.

Vide Oct. Ferrarium in Assidrarsi.

Siderosus. Gloss. Lat. Græc. : Siderosus, ἀστρόπληξ, ἐπιλεπτιϰός.