« »
 
[]« Siglæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 479b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SIGLAE
SIGLÆ, Singulariæ litteræ, sic dictæ litteræ, quod singulæ verbum componant : verbi gratia S. P. Q. R.
Senatus Populusque Romanus. S. C. Senatusconsulto
. Occurrit apud Justinianum in Orat. Ad Antecessores. Vide Cujac. lib. 12. Observ. cap. 40. Fr. Pithœum ad tit. 17. Cod. Decret. Theodorum Marsilium ad Titum Suetonii cap. 3. Brencmannum lib. 2. Hist. Pandect. cap. 3. Sed consulendus in primis Johannes Nicolai qui doctissimam lucubrationem de Siglis veterum Lugduni Batav. edidit ann. 1703. ubi cap. 1. post Gregor. Tolos. lib. 16. de Republ. cap. 1. § 6. vocis etymon a sigillo accersit.
P. Carpentier, 1766.
Consule etiam Disquisitionem Veronæ editam ann. 1746. sub hoc titulo :
Græcorum Siglæ lapidariæ a Marchione Maffæo collectæ et explicatæ.