SIHORAARMEN. Sanctus Augustinus Epist. 178 :

Sicut enim Græca lingua, quod est Homusion

ὁμούσιον

una dicitur vel creditur a fidelibus Trinitatis omnino substantia, sic una rogatur, ut misereatur, a cunctis Latinis et Barbaris unius Dei natura, ut a laudibus Dei unius nec ipsa lingua Barbara sit ullatenus aliena. Latine enim dicitur, Domine miserere ; Græce

, Κύριε ἐλέησον.

Sola ergo hæc misericordia ab ipso uno Deo Patre, Filio, et Spiritu sancto lingua debet Hebræa vel Græca, aut ipsa ad postremum postulari Latina, non autem et Barbara. Si enim licet dicere non solum Barbaris lingua sua, sed etiam Romanis, Sihoraarmen, quod interpretatur, Domine miserere ; cur non liceret in Conciliis Patrum in ipsa terra Græcorum, unde ubique destinata est fides, lingua propria Homusion

ὁμούσιον confiteri, quod est Patris, Filii, et Spiritus sancti una substantia ? Ubi pro Sihoraarmen, legendum existimat Stephanus Stephanius in Notis ad Saxonem Grammaticum pag. 219. thig forbarmen, addita voce herre, quæ ab imperito Librario omissa fuit : ut sic plane legatur, Her thig forbarme, pro Herre forbarme thig. Hæc enim lingua, subdit ille Gothica est, quam Augustinus Barbaram indigitat, eumque capta Roma didicisse ad oram libri Erasmus ascripsit. At vetus Cod. MS. ut est annotatum manu Rigaltii ad oram Augustini, qui illius fuit, Fhrota armes præfert.