« Silemsis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 487a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SILEMSIS
SILEMSIS, a Græco σύλληψις, Rhetoricæ figura Grammaticis
nota. Epist. Gunzonis ad Augienses ann. 960. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col.
297 :
Porro Silemsis per casuum mutationes non solum apud versidicos, verum apud sine metris scribentes frequenter invenitur. Virgilius accusativum pro genitivo aut ablativo miranter posuit :
Pro eo quod est occupat Latagum ore aut Latagi os.Sed Latagum saxo atque ingenti fragmine montisOccupat os faciemque adversam.