« Simonia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 491a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SIMONIA
SIMONIA, a Simone Mago dicta Sacrorum venditio ; unde etiam Simoniaci appellati,
qui hac labe infestantur. Vide Canonistas. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. :
Simoniacus, Simoniaux.
P. , 1766.
◊ Vox ad res profanas etiam
translata, cum nempe officium civile muneribus aut pecunia captatur. Stat. Pistor. ann.
1107. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 545 : Qualiter potestas et consules absque ambitione, vel appostamento, aut Simonia eligi possint.
P. , 1766.
Simonia Canonicorum Remensium, nuncupatur Charta privilegiorum, iisdem concessorum a Simone de Bria, legato
Sedis Apostolicæ ann. circ. 1277. in Libello, vulgo Factum, edito Parisiis ann.
1734. pag. 33.