« »
 
[]« 1 sinistrare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 494a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SINISTRARE1
1. SINISTRARE, Adversari. Chron. Richardi de S. Germano apud Murator. tom. 7. col. 971 :
Eo anno Fridericus Romanorum Imperator cum ingenti Crucesignatorum exercitu Hierosolymam petens, Sinistrante fortuna, in quodam flumine moritur.
Acta S. Constantini Reg. Monachi tom. 2. Mart. pag. 64 :
Sed ecce Sinistrante fortuna moritur Regina.