« »
 
[]« Sintatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 494c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SINTATUS
SINTATUS, Cinctus, ab Occitanico Sintat, vel Cintat, Gall. Ceint. Vetus Ceremoniale MS. B. M. Deauratæ Tolosan. :
Et quilibet istorum (Monachorum) debent portare unum amictum Sintatum, et unas manutergias in collo per modum stole.