SIROCCUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Siroccus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 496c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SIROCCUS

SIROCCUS, Sirochus, ab Italis Sirocco, Ventus, qui Latinis Euronothus, nostris Sudest, dicitur. Jac. Auriæ Annal. Genuens. lib. 10. ad ann. 1283. apud Murator. tom. 6. col. 581 :

Et quotidie apud Portum Veneris venire de facili poterant, quum quotidie esset ventus ad Levantem vel Sirochum.

Rursum col. 584 :

Quumque essemus cum dictis nostris galeis prope insulam dictam Calvi per milliare circa unum, ventus cœpit esse fortis a Sirocco. V.

Syrocus.