« »
 
[]« Sirvens » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 496c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SIRVENS
SIRVENS, Sirventus, ut supra Serviens. Vide in hac voce. Sirvens ad arma, in Regesto Probus. Charta ann. 1139. inter Probat. tom. 2. novæ Histor. Occitan. col. 390 :
Et in ipsos mansos habeo alberga et expleita, et quidquid ego facere voluero vel meo Sirvento prædicto Azemaro, vel suis, et unusquisque de prædictos mansos debent reddere mihi atque prædicto Sirvento vel suis per unumquemque annum modium de sigile cumulus ad sextarium vicecomitissæ, de prædicto castro et meo jam dicto Servento vel suis debent reddere ad prædictos mansos, etc.