SMURDUS, Servus glebæ, homo manus mortuæ ; colonum interpretatur J. Leonh. Frisch. in Miscellan. Berolin. tom. 4. pag. 190. quo mortuo dominus ex hæreditate vel relictis bonis ejus optimum unum sibi eligit et sumit, vel equum vel meliorem vestem, a Sclavonica voce Smrt, mors. Charta Otton. burggr. de Kirchberg ann. 1279. apud Schilter. tom. 1. Instit. jur. publ. :

Nos Th. et Vitgomen fratres de Conlitzen, ex ipsorum servilitate nobis ex jure Smurdorum ab antiquo astrictos, manumittimus a tali late et libere servitute, etc.

Vide Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 322. et 944. Haltaus. Glossar. German. col. 1639. voce Schmordhufen, Mansi Smurdorum.

Smurdones

, in chart. ann. 1239. apud Bekmann. Hist. Anhalt. tom. 5. pag. 71. Zmurdi, in chart. ann. 1041. apud Maderum in Antiq. Brunswic. pag. 222. Zmurti in veter. Notit. apud Haltaus. Smerdi, in chart. post ann. 1291. apud Lappenb. Hist. Orig. Hans. Document. pag. 165. Homines sunt infimæ plebis, a voce Slavica Smerd, Fœtere, putere.