« »
 
[]« 3 soca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 503a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SOCA3
3. SOCA, Socca, Soqua, Stipes, truncus Gall. Souche. Statuta Arelat. ex Cod. MS. D. Brunet fol. 25 :
De Soquis et aliis lignis. Item statuimus, quod nullus qui locet operas suas defferre audeat de nemoribus, vel vineis, vel cepibus Socam vel lignum aliquod.... nullus.... audeat de nemoribus, vel vineis, vel cepibus evellere seu etiam scindere Socam vel radicem.
Statuta Massil. lib. 5. cap. 17 :
Constituimus firmiter observandum quod nullus operarius vinearum, vel ligatrices vitium ...... audeant.... apportare seu apportari facere de vineis in quibus operabuntur, vel aliis, vel operati fuerint, Socas, vel stipites.
Et cap. 18 :
Constituimus hoc præsenti capitulo ne aliqua persona...... audeat de cætero extirpare, vel resecare, Soccas alicujus arboris fructiferæ, vel etiam nemoris, nisi suæ fuerint, ni tantum Soccas de cade et Soccas d'avals.
Charta ann. 1339. ex Schedis Præs. de Mazaugues :
Quod si in una radice sive Socca nascantur, vel nascerentur duo, tres vel plures plantæ pinus, eas possunt libere incidere, majori planta utiliori salva et remanente in dicta Socca.
Provinciales Souquo dicunt.