« Sosta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 536b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SOSTA
SOSTA. Facere Sostam, Mutuum dare cum fœnore, ab Italico Sosta. Vide
Solta. Statuta Massil. lib. 1. cap. 12. n. 1 :
Et quod de dictis denariis seu solutione eorum nulli personæ facient Sostam sive credentiam, nec inde furtum aliquod facient(Clavarii.) Instr. ann. 1391. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 114. col. 2 :
Item quod dictus Guilhermus fuit mercator animalium, quæ tradidit sub nomine precario pluribus hominibus recipientibus dicta animalia ad Sostam, sive ad tempus solutionis eidem faciendæ.Est etiam Italis Sosta, Funis nautici species : unde