![[]](img/image.png)
«
3 spasma » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 543b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPASMA3
3. SPASMA,
Spasmus a Gr.
σπασμός. Contractio,
rigor vel distentio nervorum, nostris alias
Espame. Alex. Iatrosoph. MS. lib. 2.
Passion. cap. 100 :
Facit autem et ad Spasmata.
Ubi Glossæ :
i.
Tensiones.
Vita S. Bern. Ptolom. tom. 4. Aug. pag. 484. col. 1 :
Pacificus eremicola cædendo ligna vulnus adeo grave ex securi acceperat, ut præ
vehementi Spasmate prope interiturus jaceret.
Acta B. Amad. tom. 2. Aug. pag.
584. col. 1 :
Dum a medicis dubitaretur, ne in incisione ejusdem aut punctura
domina ipsa aliquo Spasmo moreretur, etc.
Lit. remiss. ann. 1474. in Reg. 195.
Chartoph. reg. ch. 1244 :
Le suppliant..... dudit besoy cuida donner sur la teste
d'icellui Fortamer ; .... lequel huit jours après tumba en Espame.
Vide
Spasmare.