« »
 
SPASMA 1, SPASMA 2, SPASMA 3.
[]« 1 spasma » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 543b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPASMA1
1. SPASMA, Ital. Spasmo, Deliquium, Gall. Pamoison. Festum B. Mariæ de Spasma, apud S. Antonin. ubi de Festis tom. 3.
Nostre Dame du Pâme,
alicubi dicitur.
P. Carpentier, 1766.
Consule card. Cajetan. qui de hoc festo scripsit, et Baillet. ad diem Veneris quintæ hebdomadæ in Quadragesima.
[]« 2 spasma » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 543b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPASMA2
2. SPASMA vocatur Pulvis consolidativus, qui vulneribus recentibus aspergitur. Glossar. medic. MS. Sim. Januens. ex Cod. reg. 6959.
[]« 3 spasma » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 543b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPASMA3
3. SPASMA, Spasmus a Gr. σπασμός. Contractio, rigor vel distentio nervorum, nostris alias Espame. Alex. Iatrosoph. MS. lib. 2. Passion. cap. 100 :
Facit autem et ad Spasmata.
Ubi Glossæ : i. Tensiones. Vita S. Bern. Ptolom. tom. 4. Aug. pag. 484. col. 1 :
Pacificus eremicola cædendo ligna vulnus adeo grave ex securi acceperat, ut præ vehementi Spasmate prope interiturus jaceret.
Acta B. Amad. tom. 2. Aug. pag. 584. col. 1 :
Dum a medicis dubitaretur, ne in incisione ejusdem aut punctura domina ipsa aliquo Spasmo moreretur, etc.
Lit. remiss. ann. 1474. in Reg. 195. Chartoph. reg. ch. 1244 :
Le suppliant..... dudit besoy cuida donner sur la teste d'icellui Fortamer ; .... lequel huit jours après tumba en Espame.
Vide Spasmare.