« »
 
[]« 2 spingere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 557a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPINGERE2
2. SPINGERE, Obvertere. Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 163. Chartoph. reg. ch. 442 :
Cum capite dictæ furchæ exponens suis manibus erga Bernardum Bovis Spinxit, et ad suum pectus percussit, adeo quod illico ipse Bernardus Bovis.... supinatus cecidit. Espincher
vero, pro Volsella stringere. Lit. remiss. ann. 1396. in Reg. 149. ch. 320 :
Icellui Evrart pour ce qu'il fut trouvé coulpable d'avoir dites lesdittes paroles touchans nostre personne, eust la langue coppée et Espinchie par jugement en la ville de Lisle.
Quo supplicio facultate loquendi nequaquam reus privabatur ; nam lingua sic incisa nihilominus multa profudit injuriosa verba ex iisdem Literis.