« »
 
[]« Spinter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 557b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPINTER
SPINTER, Sinus, ruga, ut videtur ; tametsi Festo est armilla muliebris. Statuta Ordinis Cisterc. ann. 1481. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 1637 :
Ut ipsæ moniales caput velatum peplis seu capitegiis non pretiosis,...... et desuper, quæ professæ fuerint, velum nigrum de lino vel canabo, et non de serico, absque superfluis Spinteribus, habeant et ferant.
P. Carpentier, 1766.
Neutro sensu ; Acicula est in Statutis laudatis, ut in sequentibus. Glossar. Lat. Gall. ann. 1352. ex Cod. reg. 4120 : Spinter, Espingle ; et est neutrius generis et indeclinabile. Occurrit rursus in altero ex Cod. reg. 7679. Inventar. Chart. reg. ann. 1482. fol. 331. v° :
Transcriptum litterarum domini regis concessarum Cœlestinis Paris. per quas permittitur eis, quod possint facere fluere per conductus fontis hospitii S. Pauli usque ad domum suam, ..... usque ad quantitatem grossiciei capitis[] unius Spinteris mediocris.
Regula Fontis Ebr. ad calcem de Modo electionis priorissæ :
Annotat vero interea pater visitator in papiro numerum vocum, faciendo foramen parvum acu vel Spintere pro qualibet voce.