« »
 
[]« Spiritus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 558c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPIRITUS
SPIRITUS, Eo nomine quidquid ad cultum divinum pertinet significatur, in Constitut. pro Abbatia S. Pauli Narbon. ann. 1127. inter Instr. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 33 :
Et faciant omne servicium ipsius (Ecclesiæ) canonice in Spiritibus et in ceteris secundum consuetudinem antecessorum suorum, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Spiritus Sanctus, Nobilissimus Ordo Equestris institutus ann. 1578. ab Henrico III. Rege Franc. cujus insigne columba est, symbolum. Duce et Auspice. Summum Ordinis Magisterium obtinet Rex ipse. Vide Scriptores Rer. Franc. Exstitit alter S. Spiritus Ordo, cujus auctor fuit Ludovicus Tarentinus Jerosol. et Siciliæ Rex, Provinciæ Comes ann. 1353. Consule Bouche Hist. Provinc. lib. 9. cap. 3. § 7. et lib. 10. cap. 8. § 1. Vide Fratres de Spiritu sancto.
Spiritus Septiformis. Liber I. Sacramentor. Ecclesiæ Rom. cap. 44. ubi de Ritibus baptismi :
Postea cum ascenderit a fonte infans, signatur a Presbytero de [] chrismate,.... deinde ab Episcopo datur eis Spiritus septiformis, ad consignandum imponit eis manum in his verbis :..... Tu, Domine, immitte in eos Spiritum S. tuum, et da eis Spiritum sapientiæ et intellectus, Spiritum consilii et fortitudinis, Spiritum sapientiæ et pietatis, etc.
P. Carpentier, 1766.
Spiritus Crucifixus, Titulus ecclesiæ Ruensis. Tabul. ejusd. eccl. :
Davit Jacobus Sanglet jornale de sua terra in marisco de Marequinæ terra Sancto Spiritui Crucifixo de Rua. Espir,
pro Esprit, Genius, dæmon, in Vita J. C. MS. ubi de visione J. C. post ejus resurrectionem ab Apostolis :
Car adonc quidierent veir
Entrens aucun maligne Espir,
Qui tous les vausist trebucier,
Lor foi tollir et desvoier.