« »
 
[]« 1 stabularius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 569b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STABULARIUS1
1. STABULARIUS, qui Stabulorum, vel equorum et jumentorum curam habet, in Lege Wisigoth. lib. 2. tit. 4. § 4. Carolus M. lib. 2. de Imagin. cap. 25 :
Apostolus denique Paulus, Evangelicus ille Stabularius,... cui Redemptor duplicis scientiæ, sive duorum testamentorum pecuniam concedit, etc.
Ubi pecunia, idem valet quod pecus. Res haud omnino certa : ibi enim respicere videtur ad Stabularium Evangelicum, cui duos denarios protulit Samaritanus ut hominem a latronibus vulneratum curaret : unde Stabularius ibi idem qui caupo, Gall. Hôtellier, ut et apud Apuleium lib. 1. Metamorph. Udalricus lib. 3. Consuet. Cluniac. cap. 23 :
Est frater, cui commissa est obedientia, ut de solis curam habeat caballis et mulis, quem et Stabularium appellant.
Vide Guerard. in Prolegom. Chartul. S. Petri Carnot. pag. 62. not. 13.