« »
 
[]« Stalarea » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 576b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STALAREA
STALAREA, ut mox Stalaria 1. Charta ann. 1107. apud Calmet. inter Probat. tom. 1. Histor. Lothar. col. 524 :
Cum terris arabilibus, cultis et incultis, pascuis, sylvis et Stalareis.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 998. apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 10 :
Cum [] servis et ancillis, pratis, pascuis, campis, silvis, Stalareis, terris cultis et incultis, etc.
Vide infra Stelarea.