« »
 
[]« 2 stans » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 582a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STANS2
2. STANS. Non Stantia. Gr. ἀλλόϰοτα, Monstrosa, absurda. Vetus Irenæi Interpres lib. 1. cap. 1. n. 2 :
Et aliis occasionem dabimus..... ad evertendum eam (sententiam) non Stantia, neque apta veritati ostendentes ea, quæ ab iis dicuntur.